Προβολή ντοκιμαντέρ και συζήτηση με τίτλο: Αν είχα ένα σφυρί. Από τις εμπειρίες του «Ανάξιου για ζωή» στην κοινωνική διεκδίκηση των αναπήρων
Πάρκο Μίκης Θεοδωράκης | Βριλήσσια | Δευτέρα 04/03/2019 | 18:00
Στο πλαίσιο του «Ελεύθερου Ανοιχτού Πανεπιστημίου» του Δήμου Βριλησσίων
Η Κίνηση Ανάπηρων Καλλιτεχνών σε συνεργασία με το «Ανοιχτό Πανεπιστήμιο» του Δήμου Βριλησσίων, σας προσκαλούν στην προβολή του ντοκιμαντέρ «Ανάξιος για να ζήσει» του Ρόμπερτ Κριγκ.
Η προβολή θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 4 Μαρτίου και ώρα 18:00, στο κτίριο που βρίσκεται στο Πάρκο Μίκης Θεοδωράκης (πρώην ΤΥΠΕΤ) Υμηττού 57, Βριλήσσια, αίθουσα ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ.
Την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με τίτλο: «Αν είχα ένα σφυρί. Από τις εμπειρίες του «Ανάξιου για ζωή» στην κοινωνική διεκδίκηση των αναπήρων».
Η αίθουσα ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ είναι προσβάσιμη για ανάπηρους/ες. Η συζήτηση θα υποστηριχθεί από διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα, ενώ η προβολή του ντοκιμαντέρ θα έχει ακουστική περιγραφή και υπότιτλους βάσει διαλόγων. Οι χειριστές/ίστριες σκύλων οδηγών τυφλών είναι ευπρόσδεκτοι/ες με τα σκυλιά τους.
Ανάξιος για να ζήσει | Unworthy of Living | Lebensunwert
Ρόμπερτ Κριγκ | Γερμανία | 2005 | 45 λεπτά
Η ντροπή ποτέ δεν έκανε τον Πάουλ Μπρούνε να σωπάσει. Ήταν ένας από τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που, σύμφωνα με τους ρατσιστικούς νόμους των Ναζί, κρίθηκαν «ανάξιοι για να ζουν». Ωστόσο ήταν και είναι ένας από τους ελάχιστους που πολέμησε δημόσια για την αποκατάστασή του. Ο ψυχίατρος Δρ. Χάινριχ Στόλτσε, μέλος του Εθνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος κατά τη ναζιστική περίοδο και υπεύθυνος για τη μεταφορά των βασανισμένων στα στρατόπεδα εξόντωσης, στο πλαίσιο της «Καμπάνιας Ευθανασίας», αποφάσισε ότι ο μικρός Πάουλ δεν έπρεπε να ζήσει. Βασιζόμενος στο γεγονός ότι η μητέρα του Πάουλ ήταν «επιληπτική με ψυχικό νόσημα» έκρινε ότι «λόγω διαπιστωμένης αντικοινωνικής συμπεριφοράς, ο Πάουλ δεν είναι δυνατόν να παραμείνει στο σχολείο ούτε στο ορφανοτροφείο». Έτσι ο μικρός μεταφέρθηκε σε ένα στρατόπεδο εξόντωσης. Ο Πάουλ Μπρούνε κατάφερε να επιζήσει. Εστιάζοντας στην ιστορία του Μπρούνε, η ταινία αποκαλύπτει ένα σκοτεινό κεφάλαιο στην ιστορία της γερμανικής ψυχιατρικής, που δεν έκλεισε τελείως το 1945.
